Deze week: Kreadoe, kumihimo hartjes, nieuw materiaal, zitzakken en een verbazingwekkende hoeveelheid zand. De week vloog om en ineens was het alweer zaterdagmiddag. Het is maar goed dat ik een reminder in m’n agenda heb staan, anders was ik helemaal vergeten te schrijven vandaag. Maar dankzij de reminder toch een berichtje!
Kreadoe
Afgelopen week vertelde ik dat ik die zaterdag naar Kreadoe zou gaan. Dat heb ik gedaan en ik heb weer genoten! Een goede leer voor de volgende keer is wel om toch op een doordeweekse dag te gaan in plaats van op de zaterdag. Het was ZO druk! Voor ieder ander is dat misschien nog te doen, maar met rolstoel was dat een dubbele uitdaging. Dit was mijn gemiddelde uitzicht:
En dit was dan nog op een moment dat ik het aandurfde om m’n telefoon vast te pakken en niet continu moest uitwijken voor mensen die over mij probeerden te struikelen. Één dame is bij mij op schoot komen zitten, die stapte achteruit zonder te kijken wat ze deed, en daar zat ik. Verder heb ik zo’n 7 mensen over de tenen gereden. Dat was dan wel omdat ze die tussen mijn voorwiel en mijn achterwiel zetten TERWIJL ik aan het rijden was. Dat is natuurlijk geen goed plan, mensen!
Gelukkig was er ook nog heel veel te zien tussen die mensen door. Ik heb weer genoten van alle kaarten, haaksels, kaarsen, fimo klei en andere creatieve dingen die mensen steeds weer verzinnen. De meeste kramen had ik al wel eens gezien, maar deze was voor mij wel nieuw:
Deze kraam had allerlei super mooie boeketten en bloemen van vilt. Ze staan ook op hun website (viltdeco.nl), mocht je mee willen kijken. Ik heb een pakketje meegenomen dat ik binnenkort eens ga proberen te maken. Ik ben heel benieuwd of mij dat ook zo goed lukt!
Kumi-wattes?
Een leuke techniek die ik deze week weer eens uit de kast heb gehaald, is het maken van koordjes met een kumihimo schijf. De techniek is afkomstig uit Japan, en er is enorm veel variatie in aan te brengen, zowel in patroon als in vorm van je uiteindelijke band of koord. Deze keer probeerde ik een voor mij nieuw patroon: hartjes. Het blijft een leuke techniek, maar wel een aardig langzame. Ik ben dan ook nog niet zo ver met mijn touwtje. Het is zo’n heerlijke bezigheid tijdens het bankhangen, dus de komende weken ga ik hier gewoon op het gemak mee verder.
Zitzakken
Woensdag had ik een bijzondere afspraak. Ik kon een partij’tje zitzakken ophalen. Na heeeeel lang wachten (er stond een rij van bijna 3 uur, allemaal mensen die partijen spullen af kwamen halen) heb ik deze beauties meegenomen naar huis. Het oorspronkelijke idee was om ze opnieuw te bekleden en dan door te verkopen, maar aangezien ze beter zijn dan ze er op de foto uitzagen (lees: gloednieuw), vind ik dat een beetje zonde en wil ik eerst proberen of er mensen interesse hebben om ze zo van me over te nemen. Mocht je interesse hebben: ze staan op marktplaats!
Gratis? Gratis!
Gisteravond kwam ik op Marktplaats een advertentie tegen van mensen die een bank en een fauteuil gratis weggaven. Voorwaarde was wel dat je de tweede fauteuil (foto rechts), die doorgezakt was, wel meenam en zelf afvoerde. Dat kon ik eigenlijk niet aanzien, mensen die hun eigen advertentie zo te kort deden. En dus heb ik een hele brutale vraag gesteld: mag ik alleen de ingezakte fauteuil komen ophalen? Zo kwam het dus dat ik vanochtend ineens een ingezakte fauteuil rijker was. In de kofferbak van m’n auto heb ik ‘m uitgekleed. Het leer is mee naar binnen verhuisd en ben ik nu van naden aan het ontdoen (foto links), de rest van de fauteuil is naar de ACV gegaan. Het voelt toch goed om zo materiaal dat nog prima te gebruiken is, te redden de vuilverwerking. Op naar nog meer mooie tassen!
Hoeveel zand kan er in een vloerkleed zitten?
Maandag ben ik begonnen met het snijden van patroondelen voor een nieuwe tas, en vandaag hoefde ik alleen nog het detailstuk, de kattenkop, te snijden. Dat wilde ik weer doen van het vloerkleed waar ik de vorige keer ook de uilenkop van had gemaakt. Maar het blijft me verbazen hoe veel zand daar uitkomt als ik er mee aan de slag ga. Ik heb dit kleed al twee keer gestofzuigd en een keer goed uitgeklopt met een mattenklopper, en alsnog komt er werkelijk een bergje zand onder m’n werkstuk te liggen terwijl ik het aan het snijden ben. Waar komt dat nou vandaan? Het moet wel tussen die haren zitten, maar ’t is werkelijk verbazingwekkend! De koper van deze tassen krijgt er gratis een zandbak bij, ben ik bang!
Komende week hoop ik deze tas (in ieder geval deels) in elkaar te zetten. Volgende week weer de voortgang hierop, en vast weer nieuwe creatieve inzichten. Tot dan!
0 reacties