Het is een poosje terug dat ik hier geschreven heb. Het leven is druk soms, dus ren ik gezellig mee en vergeet ik even te schrijven. Excuses voor iedereen die zat te wachten: I’m back! In ieder geval voor de komende 2 weken, daarna moet ik weer maar zien of het lukt om content te maken 🙂 Vandaag een project dat al wat langer geleden gemaakt is. Mijn eerste poging om iets van vilt te maken. Klein beginnen is saai, dus heb ik het gelijk maar groot aangepakt: een doe-boek voor een schattig jongetje dat zijn eerste verjaardag vierde!
Het vilt heb ik besteld bij http://bijviltenzo.nl. Een hele leuke webshop die snel levert!
Op de computer heb ik de pagina’s die ik in gedachten had uitgetekend. Alle onderdelen behalve de pagina’s zelf heb ik vervolgens met mijn Cricut gesneden. De onderdelen die los kunnen, heb ik 2x gesneden, zodat ik ze op elkaar kon plakken met textiellijm om ze meer stevigheid te geven. De onderdelen die ik vast ging naaien, heb ik 1x gesneden. Dat was voldoende.
De pagina’s heb ik met de hand geknipt. Het boekje werd 15x15cm groot en kreeg 6 pagina’s, dus heb ik 12 stukken van 15x30cm geknipt, waarvan ik er steeds 2 op elkaar heb geplakt. Die 2 lagen heb ik vervolgens steeds versierd met activiteiten aan één kant, deze heb dubbel gevouwen (de pagina’s zijn dus uiteindelijk 4 lagen dik en lekker stevig) en aan de boven, onder en zijkant dichtgenaaid. De buitenste pagina’s heb ik niet dubbel gevouwen, maar simpelweg 2 lagen op elkaar geplakt en langs alle randen dichtgenaaid. Tussen deze 2 lagen heb ik ook nog een laag kraakplastic gelegd, zodat het boekje kraakt als je het vast hebt.
Op de kaft heb ik in het midden de andere pagina’s bovenop gelegd. Daarna heb ik de kaft dichtgevouwen en alles door de kaft heen aan elkaar vast gezet. Hierdoor ontstond het boekje dat op de onderstaande foto’s te zien is.
Op de buitenkant van het boekje staat de naam van de ontvanger. Ook is het mogelijk het boekje open en dicht te doen met een simpele houtje-touwtje constructie met een knoop.
Aan de binnenkant van de kaft zit een telraampje met kralen. De eerst volgende pagina heeft een opbergvak voor alle losse onderdelen die in de rest van het boek gebruikt kunnen worden.
Op de volgende pagina zit een kikker die vliegen kan vangen. De tong van de kikker kan opgerold in zijn bek, de vliegen kunnen opgeborgen worden in het vakje op de vorige pagina, of in de mond van de kikker.
Op de volgende pagina kunnen we ons brood beleggen. Kaas, worst, komkommer of vruchtenhagel. Wat wordt het vandaag?
Tellen en vingers gaan wat kids betreft samen op. Dus wat is er leuker dan vingers kunnen tellen in je boek?
Knoopjes zijn best ingewikkelde dingen. In dit geval is er voor elke kleur knoop een bijbehorend wantje dat aan de knoop vast kan worden gezet, en weer los gemaakt. Een leuke en leerzame pagina dus weer!
De binnenkant van de kaft aan de achterkant heeft een simpele rits. Als 1-jarige is het al een hele uitdaging die open en dicht te doen.
De achterkant van het boek is voor Slakkie. Het touwtje door de kralen kan eruit (maar niet los, het eerste stukje zit stevig vastgenaaid). Volg het slakkenhuis en rijg de kralen!
Uiteindelijk denk ik dat dit boekje voor een 1-jarige nog aardig ingewikkelde activiteiten bevat. Maar wat is er leuker dan speelgoed waar je nog een lange tijd van kunt genieten?
David geniet ondertussen al een paar maanden van het boekje. Zijn moeder en hij spelen er samen mee, aangezien het alleen nog wat lastig is. Hij is dol op deze momenten. Ik ben blij dat dit doe-boek zo in de smaak is gevallen!
Tips voor mensen die ook een vilten boekje willen maken:
– Bedenk goed in welke volgorde je dingen doet. Ik heb een aantal keer onderdelen los moeten maken omdat ik eerst nog andere onderdelen vast moest zetten. Niet handig!
– Het vastzetten van de kaft kan zoals ik het nu heb gedaan, maar geeft wel een heel dik, lastiger hanteerbaar boek. Hiervoor zijn ook andere, betere manieren (zoals deze manier met een knoopsgat en touwtje ) waardoor het boek wat beter te openen en sluiten is.
– Zet knopen niet te hard vast, of zet ze op een ‘stokje’. Op die manier is het makkelijker voor een kind om er iets overheen te doen.
0 reacties